761
مخالفت غیرمُجاز – براساس تجربه‌های مستقیم و غیرمستقیم این‌سال‌ها می‌توانم بگویم که فشار برای خروج از کشور یک راهکارِ حاشیه‌ای در سیستم کنترل و آزار بوده است. ما در دوران تمامیت‌خواهیِ جدید قرار داریم که در آن کنترل به‌جای سرکوب و پروپاگاندا به‌جای سانسور (بدآگاهی به‌جای ناآگاهی) نشسته است.
راهکارهای تمامیت‌خواهانه نیز از جنس کنترل و بدآگاهی شده است و می‌توان تا اندازه‌ای این اولویت‌ها را برای آن برشمرد. الف) تشویق به فعالیت در حوزه‌ی مخالفت مُجاز با امتیازِ بهره‌مندی از رانت‌های چهره‌سازی و مصادره‌ی گفتمانی.
ب) آزادیِ مخالفت غیرمُجاز به‌شرط مبارزه با برخی گروه‌های مخالف دیگر یا تخریب گفتمان‌های رقیب و البته با رعایت برخی خط‌قرمزها پ) آزادیِ مخالفتِ غیرمُجاز به‌شرط گفتن و نوشتن در شرایط خاصی که سیستم می‌خواهد و رعایت یک یا دو خط‌قرمزِ ویژه.
ت) آزادیِ مخالفت غیرمُجاز به‌شرط حفظ ارتباط معمولی و گفتگو با سیستم اطلاعاتی و امنیتی در فضایی آرام و غیررسمی ث) مخالفتِ غیرمُجاز در خارج کشور حتی بدون رعایت خط‌قرمزها به‌شرط تضمین برای برخی گفتگوها با سیستم اطلاعاتی (همکاری محدود) و معمولاً با رفت‌وآمدهای بی‌سروصدا به کشور.
ج) مخالفت غیرمُجاز در خارج کشور رعایت یک یا دو خط‌قرمزِ ویژه و همکاری اطلاعاتیِ محدود در ازای بهره‌مندی مالی یا رانت اطلاعاتی و حمایت سیاسی چ) فشار برای خروج از کشور به‌صورت غیرقانونی و آزارهای تأثیرگذار تا حدی که فرد تمرکز و آرامش کافی برای مخالفتِ تأثیرگذار نداشته باشد.
ح) آزادیِ مخالفت غیرمُجاز (چهره‌های شاخص) به‌شرط حضور در جمع‌ها (همبستگی و خاص) و همکاری اطلاعاتی محدود (در حد اطلاع‌دهی) *در این موارد شناسایی افرادِ درست از نادرست (تحت کنترل سیستم) بسیارسخت است و بهتر است که کنشگران سیاسی بی‌توجه به آن‌ها، کارِ درستِ خودشان را پیش بگیرند.
آموزش نیرو، نفوذ و چهره‌سازی برای جهت‌دهی، کنترل، هدایت و برنامه‌ریزیِ مخالفتِ غیرمُجاز؛ موضوع دیگری است و درکنار این کنترل‌ها نیست. خوشبختانه این‌روزها افرادی که همه را تخریب می‌کنند هم رسوا شده‌اند و کسی به آن‌ها توجهی نمی‌کند (در اینجا فقط به کنترلِ مخالفان سیاسی پرداخته‌ام)
منبع: تویتر مجید توکلی
منبع: تویتر مجید توکلی