تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۳۸۹
به گزارش جــرس و رجانیوز
، وی در ادامه سلسله جلسات مباحث “انقلابی بودن” که به صورت هفتگی در هیئت موسوم به «محبین اهلبیت» در قم برگزار می شود، افزود “تذکر به قوهي قضائیه برای رعایت قانون و اخلاق، معنایش این نیست که غلظت مجاهده با نفاق را باید کم کرد. تهمت نباید زد، ناسزا نباید گفت، اما با رفتار منافقانه باید شدیداً برخورد کرد.”
پناهیان در ادامه با يادآوري آنچه “تفاوتهای جهاد با کفار و منافقین” نامید، گفت “در جهاد با کفار، نگرانی از دست دادن جان، مهمترین مانع جهاد است. اما در جهاد با منافقین، نگرانی از دست دادن آبرو و اعتبار اجتماعی مهمترین مانع جهاد است. دیروز هرکس جان جهاد داشت، باید به جنگ میرفت، امروز هر کس آبرودار است، باید به جهاد با منافقین بپردازد؛ و در این میان هرکس آبروی بیشتری دارد، جهاد برای او واجبتر است.”
این فعال اصولگرا، ضمن اشاره به خصائل پیشوای اول شیعیان، با بیان اینکه “در جهاد با منافق، نه تنها قانون، بلکه اخلاق را هم باید رعایت کرد” ، گفت “در آیین جنگ با کفار نیز همینگونه است. مانند امیرالمؤمنین که در جنگ خندق، گردن «عمرو بن عبد ود» را زد، اما به دلیل حفظ احترام و منزلتی که در قبیلهي خود داشت، زره او را درنیاورد. همچنین علی در زمان مذاکره نماینده خود با معاویه ـ گرچه معاویه دوران مذاکره را طولانی کرد تا فرصت آمادهسازی لشکر را پیدا کند ـ اما جنگ را شروع نکرد و با وجود ضرری که سپاه حضرت از این ناحیه متحمل شد، قانون مذاکره را رعایت کرد.”
ادعای این روحانی حامی دولت در حالیست که خصائل فوق، نه تنها از سوی مقامات حکومتی و ماموران امنیتی در برخورد با مردم رعایت نمی شود، بلکه هتاکی و شکنجه و تهدیدِ خانواده های مخالفین و معترضین و منتقدین و زندانیان، بخشی از رفتار حاکمیت شده است.
پناهیان افزود “بعضیها نمیخواهند در راه خدا ضرر کنند. بعضیها میخواهند مورد تأیید و پسند همه باشند و هیچکس نسبت به آنها بغض نداشته باشد. همانطور که مرد باید در بدن خود زخم جراحت جهاد داشته باشد.
وی همچنین گفت “در دفاع مقدس، بعضیها دنبال مسئولیتهای پرخطرتر بودند. مثلاً بعضیها تخریبچی بودند و از خدایشان بود که جان خود را برای باز کردن معبر بدهند و پیشمرگ دیگران شوند. امروز کجا هستند کسانی که آرزو داشته باشند اعتبار خودشان را در راه جهاد با منافقان از دست بدهند و باکی نداشته باشند؟”
این روحانی اصولگرا ، بدون اشاره به هتاکی و ربایش رهبران جنبش توسط حکومت و وضعیت نامعلوم آنان، همچنین مدعی شد “اگر تاکنون سران فتنه زنده هستند، صدقه سر مهربانی مقام رهبری و حزب اللهیهاست، زیرا قطعاً ایشان هنوز اینها را نفرین نکردهاند که اگر نفرین کرده بودند، بر اساس همین روایت، نابود شده بودند. حتی نیازی به زدن و بستن نداشتند. اما آیا اینها رهبری و مؤمنین را اذیت کردهاند یا نه؟ بنابراین یقیناً خداوند بر آنها غضب کرده است.”