پانزده تن از فعالان مدنی بازداشت شده در مراسم افطاری دوم شهریور ماه از سوی شعبه یک دادکاه انقلاب شهر تبریز به چهار ماه حبس تعزیری محکوم شدند.
اتهام این فعالان “داشتن خانه تیمی” عنوان شده است. برادر عبدالله صدوقی که از زمان بازداشت در اعتصاب غذا بسر می برد، در این خصوص به “جرس” می گوید: ” آن پانزده نفری را که در زندان مرکزی بودند دادگاه برایشان رای صادر کرد و آنها را به دو سال حبس تعلیقی محکوم کرد که چهارماه آن حبس تعزیری است اما اینکه به چه اتهامی دقیقا به خانواده ها نمی گویند.
عبدالله ابتدا در اطلاعات بود که بعد از وخیم شدن حالش و خونریزی معده به بهداری زندان مرکزی منتقل شده است. الان برای عبدالله یکماه بازداشت موقت صادر کردند و هنوز برایش رایی صادر نشده است و اطلاعی از اتهامش نداریم و تحت بازجویی است کسی هم پاسخ ما را نمی دهد.”
ایلقار کریمی، احمد علیزاده، علی شیرناک، محمد علیمرادی، یاسر سلمانی رضایی، مصطفی عوض پور، فرزاد مهدوی، یوسف سلحشور، مهدی مهاجری، و قادر نوروزی از جمله بازداشتی‌های مراسم افطاری در تبریز که هر کدام به چهار ماه حبس تعزیری که مدت بیست ماه به حالت تعلیق درآمده است در روز هفده شهریور در شعبه یک دادگاه انقلاب محکوم شدند.
صدوقی با اشاره به وضعیت نامناسب برادرش ادامه می دهد: ” خیلی نگران وضعیتش هستیم بخصوص که خونریزی معده کرد و به بهداری زندان مرکزی تبریز منتقل شده است. او ابتدا از سوم شهریور اعتصاب تر کرده بود که به خواهش خانواده اعتصاب تر را شکست اما هنوز در اعتصاب خشک هست و گفته تا زمانی که مرا بلاتکلیف بگذارند به اعتصابم ادامه می دهم.
وی در ادامه به دیدار اخیرشان با عبدالله صدوقی اشاره کرد و گفت: سه روز پیش توانستیم با عبدالله ملاقات کنیم از نظر جسمی هم وضعیت بسیار نامناسبی دارد خوب کسی که نزدیک به هفده روز در اعتصاب باشد حال مناسبی ندارد و رنگ و روی زرد وضعف شدیدی دارد اما خوشبختانه از روحیه خوبی برخوردار است.”
عبدالله صدوقی، نویسنده و خبرنگار آذربایجانی، در روز ۲۸ دیماه سال ۱۳۸۸ پس از انتشار پوستری در حمایت از تیم فوتبال تراکتورسازی توسط ماموران اطلاعاتی جمهوری اسلامی دستگیر شد. وی پس از تحمل ۲۲ روز حبس در اطلاعات تبریز به زندان این شهر انتقال یافت. او سه هفته را در اعتراض به حبس ناعادلانه خود در اعتصاب غذا به سر برد تا نهایتا تلاش سازمانهای مدافع حقوق بشر در ایران و خارج کشور به آزادی وی انجامید.
برادر عبدالله با بیان اینکه فشارها همیشه روی برادرش بوده است، می گوید: “عبدالله را هجده ماه پیش هم بازداشت کرده بودند و دو ماه در زندان نگهش داشتند اما نمی دانیم به چه اتهامی بردارم دو ماه حبس کشید. آن دفعه هم بیست و دو روز اعتصاب غذا کرده بود و نسبت به وضعیتش اعتراض داشت…”
صدوقی در خصوص مراسم افطاری و نگرانی فعالان مدنی برای خشک شدن دریاچه ارومیه می گوید: “عبدالله در مراسم افطاری خانه آقای عوض پور دعوت داشت و می خواستند نامه ای برای نمایندگان مجلس بنویسند که یک طرح دو فوریتی برای دریاچه ارومیه بگذارند و چاره ای برای خشک شدن دریاچه خزر کنند که ماموران ریختند و همه را بازداشت کردند. چون اگر وضعیت دریاچه ارومیه همین جوری پیش برود تا دو سال دیگر کاملا خشک می شود و دیگر چیزی از ارومیه نمی ماند.”
به دنبال رد طرح دو فوریتی نجات دریاچه اورمیه شهرهای آذربایجان ملتهب شد و فعالان مدنی آذربایجان برای روز‌های پنجشنبه ۳ شهریور استادیوم سهند تبریز بازی فوتبال تراکتور سازی و شهرداری و همچنین روز شنبه۵ شهریور شهرهای اورمیه و تبریز فراخوان داده بودند که در نتیجه آن بسیاری از مردم بازداشت شدند و هنوز همه بازداشت شدگان آزاد نشده اند.
برادر این فعال مدنی آذری در پایان بیان می دارد: “الان مادر و همسر برادرم خیلی نگران هستند و فرزند پنج ساله عبدالله هم خیلی برای پدرش بی تابی می کند امیدواریم هر چه زودتر آزادش کنند زیرا عبدالله اصلا کاری نکرده که مورد ظلم واقع شود.”
مرتضی عوض پور، مصطفی عوض پور، محمود فضلی، جلیل علمدار میلانی، تقی سلحشور، یوسف سلحشور، عبدالله صدوقی، مهدی حمیدی شفیق، جمشید زارعی، حسن ارک، مهدی مهاجر، عزیز پورولی، احمد علیزاده، یاسر سلمانی رضایی، ، ایلقار کریمی، مهدی نوری، احمد ریاضی مبارکی، فرزاد مهدوی، موسی برزین خلیفه لو، یعقوب رمضانی، وحید شیخ بگلو، محمدعلیمرادی، علی شیرناک، محمد امیری، تقی صوفیانی از جمله بازداشت شدگان آذربایجانی هستند.
گفتنی است، بدنبال بازداشت این فعالان مدنی آذری، صد و هفتاد تن از فعالان سیاسی و اجتماعی در نامه ای خواستار آزادی بازداشت شدگان و رفع محدوديت هاي ايجاد شده براي فعالان اجتماعي و زيست محيطي و پرهيز از هرگونه تنش آفريني در اين برهه حساس شده اند. در بخشی از این نامه آمده است: “بيم آن مي رود كه برخوردهاي غير عقلاني و غير قانوني با موضوع، منجر به بروز بحرانهاي عميقتري در سطح جامعه گردد. اين در حاليست كه انتظار منطقي از مسئولان، جلب همكاري كليه نيروهاي دلسوز و علاقمند به محيط زيست و رفع معضل پيش آمده براي درياچه اروميه
است نه دستگيري، بازداشت و برخوردهاي غير قانوني…”