در ادامه واکنش ها نسبت به تداوم حصر و وضعیت نامشخص راهبران جنبش سبز مردم ایران، گروهی از فعالان و حامیان جنبش سبز در ٣۱ شهر جهان، همزمان با تحصن سراسری خود در روز شنبه دوازدهم مارس (بیست و یکم اسفند ماه)، نامه ای مشترک به دبیر کل سازمان ملل نوشتند و خواستار اقدامات عملی این مرجع بین المللی شدند.
به گزارش جرس، حامیان جنبش سبز در این کشورها، طی این نامه، خطاب به بان کی مون خاطرنشان کرده اند “امضاء کنندگان این بیانیه خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط افراد ذکر شده می باشد. لذا، از آن مرجع محترم تقاضا دارند که به صورت فوری و مشخص برای
پیگیری مستمر نقض حقوق بشر در ایران، و اطلاع از وضعیت میر حسین موسوی، زهرا رهنورد مهدی کروبی و فاطمه کروبی اقدام شود. برای روشن شدن شرایط مبهم بازداشتِ بدون حکم مرجع قضایی آنها و رسیدگی به ابهام مکان بازداشت و وضعیت سلامتشان، با فرستادن فی الفور گزارشگر ویژه به ایران از سوی سازمان ملل طبق قوانین موجود منشور حقوقی سازمان ملل اقدام نموده و پیگیر این امر غیر انسانی باشند.”
گفتنی است کمپین”حمایت سبز”، روز شنبه ۱٢ مارس مراسم جهانی خود را آغاز کرده و پیش از شروع به کارِ اجلاس جهانی حقوق بشر (روز دوشنبه) تلاش خواهد کرد بیانیه پایانی خود را خطاب به اجلاس و دبیرکل سازمان ملل، ریاست دوره ای اتحادیه اروپا و دبیر کل سازمان کنفرانس اسلامی منتشر کند و قرار است بان‌کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل، در روزهای آینده گزارشی از موارد نقض حقوق‌بشر در ایران را در سازمان ملل ارائه دهد.
از جمله شهرهایی که دانشجویان و ایرانیان مقیم در کمپین حمایت از راهبران جنبش و “اعتراض سبز” شرکت کردند، می توان به این شهرها اشاره کرد: لندن، برلین، کلن، هامبورگ، فرانکفورت، دورتمند، گوتینگن، پاریس، اسلو، کوالامپور، نیویورک، واشنگتن، سن خوزه آمستردام، بوداپست، لیسبون، هوستون، لس آنجلس، ملبورن، رم، وین، تروندهایم، آنکارا، استکهلم، گوتنبرگ، کارلس کرونا، لین شوپینگ، مالمو، مدیسون، ویسکا و…
متن این نامه به شرح زیر است:
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
جهان, امروز شاهد گسترش موج آزادی خواهی ملت های مظلومی است که طی سالیان دراز تحت سلطه و اسارت حکومت های خودکامه گرفتار آمده اند.در این میان , جنبش آزادی خواه مردم ایران در طول یک صد سال اخیر به اشکال مختلف و تجربه های طولانی در راه مبارزه برای آزادی قدم برداشته است. در ادامه این راه و بعد از جریانات انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 88، مردم ایران از طریق بسط و گسترش آگاهی های عمومی ،با پیروی از الگوی پرهیز از خشونت، در غالب جنبش فراگیر سبز، برای رسیدن به آزادی های مدنی و سیاسی و برای ایفای حقوق ضایع شده، مردم به اعتراض و مبارزه برخواسته اند.
آنچه از اسناد مکتوب برجا مانده دال بر این است که مردم ایران در این مسیر، آشکارا مورد تهاجم و ستم وصف ناپذیر حکومت استبدادی ایران قرار گرفته اند. عاملین این سرکوب گری وحشیانه تحت هدایت نهاد رهبری و حمایت دولت غیر مشروع آقای احمدی نژاد, بی اعتنا به قواعد بشری و بین المللی , و حتی نقض صریح قانون اساسی ایران، به این امر ضد انسانی پرداخته اند.
در این راستا، براساس آمار منتشرشده از سوی سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، گزارش‌های دبیرکل سازمان ملل و بیانیه‌های مختلف سازمان جهانی حقوق‌بشر، جمهوری‌اسلامی ایران، از جمله دولت‌هایی بوده که همواره به طور سیستماتیک به نقض حقوق‌بشر پرداخته است.
پس از انتخابات برگزار شده در ژوئن سال 2009 و اعتراضات مردم ایران، براساس اسناد منتشرشده، حکومت به سرکوب معترضان پرداخت. در این میان نزدیک به 200 تن از معترضان کشته شده و برخی دیگر در زندان‌ها مورد شکنجه، ضرب و شتم و حتی تجاوز قرار گرفتند. جمهوری‌اسلامی در 20 ماه گذشته برخلاف اصول متعدد قانون اساسی خود (اصول 19، 23، 24، 25، 26، 27، 32، 33، 34، 35، 36، 37، 38 و39) و همچنین مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر (مواد 5، 9، 10، 12، 19 و 20) عمل کرده است.
اکنون حکومت ایران اقدام به ربودن دو رهبر معترضان – آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی – و همسران آنها – خانم‌ها زهرا رهنورد و فاطمه کروبی – کرده است. هیچ خبر موثقی از این افراد از تاریخ 29 بهمن در دست نیست.رسانه های داخلی و مسئولین کشور با انعکاس اخبار ضد و نقیض از بیان واقعیت سر باز زده و حتی بچه های آنها از اوضاع این چهار تن اظهار بی اطلاعی مطلق کرده اند، این چهار تن در نتیجه حصر خانگی ناپدید شده‌اند و این مساله مصداق بارز ناپدیدشدن قهری است که قابل بررسی و پیگرد از سوی جامعه جهانی است.
با توجه به سابقه جمهوری‌اسلامی در آزار و اذیت زندانیان و همچنین شکنجه روحی و جسمی آنها، بی‌خبری از افراد نام برده شده، کمپین بین المللی حمایت سبز که از حرکت خودجوش فعالین جنبش سبز شکل گرفته، هماهنگ در سراسر جهان اعلام میدارد , بر جامعه جهانی لازم است بر اساس منشور حقوقی سازمان ملل، بدون در نظر گرفتن معادلات اقتصادی و سیاسی موجود, از تمامی ظرفیت های سیاسی و اجرائی خود, جهت آزادی رهبران جنبش سبز ایران و دیگر زندانیان سیاسی استفاده کرده و پیگیر بررسی و اگاهی از وضعیت حقوقی این عزیزان باشد.
امضاء کنندگان این بیانیه خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط افراد ذکر شده می باشد. لذا، از آن مرجع محترم تقاضا دارند که به صورت فوری و مشخص برای پیگیری مستمر نقض حقوق بشر در ایران، و اطلاع از وضعیت آقای میر حسین موسوی، خانم زهرا رهنورد آقای مهدی کروبی و خانم فاطمه کروبی اقدام شود. برای روشن شدن شرایط مبهم بازداشتِ بدون حکم مرجع قضایی آنها و رسیدگی به ابهام مکان بازداشت و وضعیت سلامتشان، با فرستادن فی الفور گزارشگر ویژه به ایران از سوی سازمان ملل طبق قوانین موجود منشور حقوقی سازمان ملل اقدام نموده و پیگیر این امر غیر انسانی باشند.
به امید جهانی برابر و آزاد برای همه
امضاء کنندگان:
فعالین سبز ملبورن
نسل آزادیخواه ایران – اتریش
راه سبز ایرانیان مالزی(رسام)
ایرانیان آزاد- کانون دفاع از حقوق بشر،آزادی و دموکراسی‌آلمان
راه سبز ایرانیان بریتانیا (رساب)
ایرانیان سبز کارلسکرونا
رای من کجاست (لندن)
جمعی از دانشجویان دانشگاه لوند- سوئد
راه سبز اتاوا
جمعی از فعالین سبزهای لینشوپینگ سوئد
حامیان جنبش سبز ایران- استکهلم
سایت راه سبز امید- استکهلم
انجمن نسل سوم – استکهلم
فعالین جنبش سبز لندن
جنبش سبز لندن
کانون دکتر شهید بهشتی (آلمان)
انجمن دموکراتیک ایرانیان استکهلم
حامیان جنبش سبز ایران- گوتنبرگ
کمیته پشتیبانی از جنبش مردم ایران در گوتنبرگ
حامیان جنبش سبز برلین
مادران صلح (کلن)
دانشجویان موج سبز کلن
کانون دکتر شریعتی (فرانسه)
دانشجویان ایرانی حامی جنبش سبز (ایتالیا)
فعالین برای ایران (ایتالیا)
خانه همبستگی کلن
حامیان جنبش سبز مردم ایران (اسن)
راه سبز امید جنوب کالیفرنیا
حامیان جنبش سبز ایران – بوداپست
حمایتگران جنبش سبز ایران- برلین