چهارشنبه, 20 بهمن 1389
امیدواریم آن‌هایی که پس از حدود دو سال سرکوب مردم، در روزهای اخیر یکباره دمکر ات شده اند و ندای حمایت از مردم مصر و تونس و مبارزه با حکومت‌های دیکتاتوری را سر داده اند، اگر کوچکترین صداقتی دارند اجازه ابراز نظر به جنش سبز به عنوان بخش وسعیی از مردم ایران دراعلام حمایت از جنبش مردم مصر و تونس را بدهند و اگر ندادند نشانه این خواهد بود که اصولا با هر گونه ابراز عقیده مردم ایران به صورت آزاد و غیر فرمایشی مخالف هستند و از آن می‌ترسند و تنها وقتی ابراز نظر مردم برایشان موجه است که سازمان یافته از جانب خودشان باشد و از هر حرکت مردمی و خودجوشی ترس و خوف دارند. این درخواست راهپیمایی در واقع آزمونی بر ادعای آن‌هایی است که مدت مدیدی است می‌گویند جنبش سبز مرده و وجود ندارد. امیدواریم که اجازه بدهند و مردم بتوانند بیایند و در یک فضای کاملا مسالمت‌آمیز و با اعلام حمایت از مردم مصر و تونس ابراز عقیده کنند.
جریان‌های دموکراسی‌خواه در سراسر جهان به خصوص در منطقه با یکدیگر پیوند دارند و وظیفه ما است که از اینگونه حرکت‌ها در منطقه حمایت کنیم. همانطور که تحولات ایران روی منطقه تاثیر داشت و جنبش سبز بدون تاثیر بر جنبش‌های دموکراسی‌خواهی منطقه نبوده، به صورت طبیعی آنچه در منطقه اتفاق می‌افتد می‌تواند تاثیراتی بر وضعیت ایران داشته باشد. البته جنبش سبز در ایران جنبشی بسیار قوی است و ۲ سال قبل از جریان‌های مصر و تونس به صورت کاملا قوی ابراز وجود کرد. جنبش سبز، جنبشی است که ریشه در مطالبات تاریخی مردم ایران برای آزادی ,عدالت و توسعه دارد و دو سال پیش به صورت جدیدی بیان شده و سرمنشا تحولات بسیار زیادی بوده است. با این حال آنچه در منطقه اتفاق افتاده نیز به نوبه‌ی خود می‌تواند بر روند مطالبات مردم ایران تاثیر بگذارد که این امری بسیار طبیعی است.
اگر آقایان اجازه این راهپیمایی را ندهند به این معنا خواهد بود که نگران این موضوع هستند که بیرون آمدن مردم بدنبال دعوت آقای موسوی و کروبی نشان دهنده میزان حمایت مردم از جنبش سبز باشد. اگر چنین اجازه ای داده نشود آنوقت کسی که به مردم خودش اجازه ابراز عقیده نمی‌دهد، به طور طبیعی حق اظهار نظر درباره مردم کشورهای دیگر را ندارد. هیچ تفاوتی بین ایران و مصر و تونس نیست. هر جماعتی وقتی که می‌خواهد از حقوق ملت دیگری دفاع کند اول باید در صدد تحقق و تضمین حقوق مردم خودش باشد.