
به گزارش ایران بریفینگ به نقل از پایگاه خبری امروز مریوان، در روزهای گذشته در مرز مریوان، چهار کولبر براثر انفجار مین مصدوم شدند و یکی از این کولبران پس از انتقال به بیمارستان جانباخته است.
این کولبران در حال عبور از مرز بودند که با مین منفجرنشده روبرو شدند. پس از بروز حادثه؛ مردم محلی آنها را به بیمارستان منتقل کردند.
این اولین بار نیست که کولبران قربانی مینهای بهجامانده از زمان جنگ ایران و عراق و یا مینهای جدیداً کارگزاری شده در مناطق مرزی غرب ایران میشوند.
یکی از منابع اصلی درآمد بسیاری از مرزنشینان غرب کشور، شغل مشقتبار کولبری است که به دلیل توسعه نامتوازن اقتصادی در این مناطق، عدم بازدهی مناسب کشاورزی، نبود اشتغال پایدار و…. عدهای از هموطنان را ناچار به روی آوردن به این شغل کمدرآمد و پرخطر کرده است؛ تا زندگی امروز خود را برای به دست آوردن نان فردایشان به خطر بیندازند.
اغلب این کولبران بهصورت شبانه در کوههای مرزی کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی تردد میکنند و کالاهای مختلفی از قبیل لوازمخانگی، پوشاک، چای، لاستیک خودرو و…. را بر پشت خود حمل و گاهی ناچار میشوند این کالاها را به طول ۲۰ کیلومتر در سختترین شرایط آبوهوایی حمل کنند که ساعتها هم طول میکشد.
علاوه بر رنجهایی که بیان شد، خطر تیراندازی مرزبانان به دلیل شرایط امنیتی منطقه و خطر انفجار مین در مناطق مرزی و همچنین خطر سکته و فشار قلبی باعث شده تا بسیاری از کولبران، به خاطر مبلغ اندکی، جان خود را از دست بدهند.
این وضعیت حتی موجبات اعتراض رهبر جمهوری اسلامی را هم برانگیخته؛ تا جائیکه بر لزوم تفکیک فعالیت کولبری از قاچاق تأکید کرده و بهبود معیشت مرزنشینان و مخصوصاً کولبران را مورد تأکید قرار داده و گفته است: «ما تا حالا در مبارزه با قاچاق خیلی جدی عملنکردهایم. البته مراد من از قاچاق، آن کوله بَرِ ضعیفی نیست که میرود آنطرف یکچیزی را برمیدارد روی کول خودش میآورد اینطرف؛ اینها که چیزی نیست، اینها اهمیتی ندارد؛ با آنها مبارزه هم نشود اشکالی ندارد».
اما باوجوداین تأکیدات نیروهای مرزبانی جمهوری اسلامی همواره کولبران را مورد هدف خود قرار میدهند.
انفجار مین در مناطق مرزی غرب و جنوب کشور باگذشت بیش از ۳ دهه از پایان جنگ ایران و عراق همچنان کشته میگیرد، سالانه صدها نفر در این مناطق کشته و یا مجروح میشوند.
جمهوری اسلامی ایران و همچنین دولت عراق و ترکیه علیرغم تمامی کنوانسیونهای بینالمللی همچنان به کاشت مین در مرزهای خود، بهعنوان یک سازوکار دفاعی مینگرد و هرگز تولید و جاسازی این سلاح کشنده را که براثر آمارهای موجود بیشترین قربانیانش غیرنظامیها بودهاند متوقف نکرده است.
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی؛ در بهمن ۱۳۸۵ در واکنش به انتقادات سازمانهای جهانی منع بهکارگیری مینهای زمینی، طی نامهای وجود مین در مرزهای ایران را ضروری اعلام کرده.