اختصاصی ایران بریفینگ/ امیر فرشاد ابراهیمی / «محور مقاومت» اصطلاحی است که جمهوری اسلامی برای شبه‌نظامیان زیر نظر خودش که عمدتاً از ناحیه نیروی قدس سپاه پاسداران تشکیل، تسلیح و هدایت می‌شوند بکار می‌برد.
محور مقاومت اما این روزها محور شرارت و بیشتر شبیه «محور تروریسم» است، چراکه سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که هم برای امنیت منطقه و هم امنیت جهان زیان‌بار است.
در طول این سال‌ها از اصطلاح فوق برای اشاره به اتحاد بین تهران و گروه‌های وابسته به آن استفاده‌شده است که در تازه‌ترین حالت شامل کتائب حزب‌الله و عصائب اهل الحق در عراق، حزب‌الله در لبنان و حوثی‌ها در یمن است.
این گروه‌های نیابتی در جبهه‌های متعددی فعالیت می‌کنند تا هژمونی و سیاست‌های توسعه‌طلبانه جمهوری اسلامی را به منطقه تحمیل کنند. تهران نیز در مقابل تمام پول، سلاح و پشتیبانی موردنیاز شرکای «محور» خود را برای آن‌ها فراهم می‌کند.
همه این اقدامات به زیان مردم خود این کشور است که دچار بحران اقتصادی شدید هستند.
احتمالاً تهدیدهای جمهوری اسلامی و گروه‌های وابسته به آن در دوران ریاست ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری تازه ایران جدی‌تر خواهد شد.
سیاست‌های خصمانه فزاینده
با آغاز دولت ابراهیم رئیسی سیاست‌های ایران «به‌طور فزاینده‌ای خصمانه می‌شود و دخالت آن در امور کشورهای خاورمیانه در حال افزایش است.»
تشدید اخیر تنش‌ها در دریای عرب که با آغاز به کار رئیسی مصادف شد، نشانه واضحی است که نشان می‌دهد رژیم ایران قصد دارد به اختلال در ثبات منطقه ادامه بدهد.
در این خصوص می‌شود به حمله پهپادی در اوایل مردادماه به نفت‌کش مرسر استریت، در نزدیکی ساحل عمان اشاره کرد.
در این حمله پهپادی دو خدمه کشتی، یک بریتانیایی و یک رومانیایی کشته شدند. بازرسان به این نتیجه رسیدند که پرنده هدایت‌پذیر از راه دور (پهپاد) مورداستفاده در این حمله ساخت ایران بوده است.
چنین حملاتی توسط گروه‌های نیابتی تروریستی ایران به فعالیت‌های تجاری و منابع انرژی جهانی، ازجمله حمله به شرکت نفتی آرامکوی عربستان، بخشی از برنامه‌های تهران برای گسترش هرج‌ومرج و ناآرامی در منطقه است.
محور مقاومت اکنون تنها سلاح کشنده ایران برای بی‌ثبات‌سازی منطقه و آسیب رساندن به مردم منطقه، گروه‌های نیابتی آن هستند.
همچنین می‌شود به تهدیدها و حملات مداوم گروه‌های موردحمایت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق اشاره کرد که مرتباً سیاست‌ها و شهروندان این کشور را در معرض خطر قرار داده است.
و همچنین به نقش شبه‌نظامیان وابسته به ایران در «تکه‌تکه کردن سوریه» و آوارگی جمعیت آن و مسئولیت حزب‌الله درزمینهٔ تشدید اوضاع سیاسی لبنان اشاره کرد.
«تهران همچنان با موشک و پهپاد از گروه حوثی‌ها در یمن حمایت می‌کند و امنیت عربستان را تهدید می‌کند.»
رنج کشیدن ایرانیان
اکنون اما «به نظر نمی‌رسد رهبران ایران قصد داشته باشند فعالیت‌های خود را متوقف کنند، رئیسی، ریاست جمهوری خود را با تنش با جهان آغاز کرد.»
رژیم ایران اصرار دارد از طریق مزدوران نیابتی خود آتش جنگ‌ها و درگیری‌ها را در منطقه شعله‌ور سازد و اجازه دهد مردم این کشور هزینه سیاست تجاوزکارانه آن را علیه همسایگان خود بپردازند.
جهان اما در مقابل این سیاست‌ها بیکار نخواهد نشست بلکه فشار خود را تشدید خواهد کرد؛ بنابراین رژیم ایران باید به‌تنهایی مسئولیت رنج مردم خود را بر دوش بکشد.
در این میان اما اعتراضات جسته‌وگریخته مردم ایران نشانه آن است که مردم از این واقعیت کاملاً آگاه هستند و قربانی رهبرانی شده‌اند که به وضعیت زندگی آن‌ها اهمیت نمی‌دهند. بلکه تنها دغدغه آنان ماندن در قدرت و هدر دادن ثروت این کشور و قرار دادن آن در اختیار این شبه‌نظامیان برای اجرای سیاست‌هایی است که تنها انزوای بین‌المللی و نابودی بیشتر را به ارمغان می‌آورد.
«امروز مردم ایران سرخورده شده‌اند. تظاهرات در سراسر ایران در اعتراض به سرکوب، تبعیض، شرایط اقتصادی وخیم و بی‌توجهی به ارائه خدمات عمومی در حال گسترش است.»
همه این‌ها دال بر یک نکته است که شمارش معکوس برای سقوط رژیم ایران آغازشده است – سقوطی که به دست مردم آن رخ خواهد داد و فقط باید منتظر ماند تا دید چه زمانی رخ خواهد داد.
اقدامات ایران منجر به تحریم‌های شدیدتر و فشار بیشتر جامعه بین‌المللی و انزوای بیشتر خواهد شد، چراکه تهران بر دامن زدن به تنش و حمایت از شبه‌نظامیانی که به نیابت از آن اقدام می‌کنند، اصرار می‌ورزد.