ماشین آدمکشی رژیم جمهوری اسلامی یک بار دیگر بامداد روز شنبه نهم بهمن١۳٨٩به کار افتاد و زهرا بهرامی را در زندان اوین به دار آویخت. زهرا بهرامی ۴۵ ساله و مادر دو فرزند، در تظاهرات عاشورای ۸٨ دستگیر و روانه شکنجه گاه اوین شد.
ابتدا به او اتهام عضویت در” انجمن پادشاهی” زدند، بعد او را به همکاری با سازمان مجاهدین خلق ایران متهم کردند و سپس حمل و نگه داری ۴۵٠ گرم کوکائین را به پرونده وی اضافه کردند. اعدام این زن اسیر مانند اعدام های سیاسی اخیر در نهان و پنهان به اجرا در آمد.ماشین آدمکشی حاکم چند روز پیش از آن، در سحرگاه روز چهارشنبه شش بهمن ۱٣٨۹، یک زندانی سیاسی کرد را به اتهام عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران در زندان مرکزی ارومیه به دار آویخت.شتاب تبهکاران حاکم برای کشتار زندانیان سیاسی را باید در بحران فزاینده و وضعیت بحرانی که رژیم جمهوری اسلامی در آن قرار گرفته است، جستجو کرد. قیام مردم در کشورهای عربی رژیم را بیش از پیش به وحشت انداخته است. رژیم برای غلبه بر وحشت خود و برای جلوگیری از شعله ور شدن اعتراضات در ایران، از میان مردمی که دستگیر و اسیر کرده است، قربانیانی را بر می گزیند و به اتهامات ساختگی آنان را به جوخه مرگ می سپارد. می کشد برای اینکه در دل میلیون ها مردم رنج دیده و ستم کشیده ایرانی ترس و خوف ایجاد کند. می کشد برای اینکه از انفجار خشم و انزجار مردم آماده قیام جلوگیری کند.تاریخ سی و دو ساله گذشته ایران داستانی پر درد و رنج و خون است. باید هزاران پرونده خونین را آماده محاکمه رژیم جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت کرد و قتل و کشتار بیش از سه دهه تبه کاران حاکم را در سیاه ترین دوران تاریخ معاصر ایران به ثبت رساند.کارزار تدارک دادگاه بین المللی برای محاکمه رژیم جمهوری اسلامی ایران به جرم جنایت علیه بشریت – ایران تریبونال