ایران بریفینگ /ماموران امنیتی بدون اطلاع قبلی به خانه شهناز اکملی، مادر مصطفی کریم‌بیگی، از کشته‌شدگان اعتراض‌های سال ۸۸، هجوم بردند و ضمن تفتیش کامل منزل، لوازم شخصی همچون تلفن‌همراه، وسایل الکترونیکی و تصاویر کشته‌شدگان اعتراض‌ها در ایران را با خود بردند.
نیروهای امنیتی که چهار مرد و یک زن بودند، مریم کریم‌بیگی، دختر شهناز اکملی، را نیز به دادسرای اوین احضار کردند.
شهناز اکملی شامگاه دوشنبه، ۲ اسفند، در یک پیام ویدیویی، هجوم ماموران امنیتی به خانه‌اش را تایید کرد و گفت که آن‌ها پسرش را کشته‌اند و حالا می‌خواهند دخترش را بکشند.
این فعال مدنی که پیش‌تر نیز به دلیل دادخواهی فرزندش به حبس محکوم شده بود، با چشمانی گریان گفت که ماموران حتی تصاویر کشته‌شدگان اعتراض‌ها در ایران را هم با خود بردند و به اصرار او مبنی بر اینکه به میز عکس‌ها کاری نداشته باشند، توجه نکرده‌اند.
مادر مصطفی کریم‌بیگی با اشاره به ۱۲ سال فشار و آزار نیروهای امنیتی بر خانواده خود، گفت: «خودم را بازداشت کردند، اوین بردند، انفرادی بردند. این‌ها تا کی می‌خواهند به آزارها ادامه دهند؟»
مصطفی کریم‌بیگی در جریان اعتراض‌های سال ۸۸ در خیابان نوفل‌لوشاتو هدف گلوله قرار گرفت و جان باخت. نیروهای امنیتی حکومت ایران اجازه ندادند او در تهران دفن شود و خانواده مجبور شد او را هنگام غروب آفتاب در شهریار کرج به خاک بسپارد.
دستگیری و بازجویی مادر زینب جلالیان
حکومت ایران سال‌ها است به آزار خانواده زندانیان سیاسی و کشته‌شدگان اعتراض‌ها ادامه می‌دهد و ضابطان قضایی که در این آزارها نقش محوری دارند، به هیچ نهادی پاسخگو نیستند. در روزهای گذشته، گوزل حاجی‌زاده، مادر زینب جلالیان، در ویدیویی درخواست آزادی و ملاقات با دخترش را مطرح کرد اما ماموران امنیتی با دستگیری چندساعته به او پاسخ دادند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، زینب جلالیان، زندانی سیاسی تبعیدی زندان یزد، در چهاردهمین سال حبس همچنان محروم از مرخصی و بدون چشم‌اندازی از آزادی، حکم حبس ابد خود را بدون رعایت اصل تفکیک جرائم تحمل می‌کند. بر اساس این گزارش، ویدیو درخواست گوزل حاجی‌زاده روز یکشنبه، یک اسفند، منتشر شد و روز دوشنبه، ماموران امنیتی، بدون ارائه حکم قضایی به منزل خانم حاجی‌زاده رفتند و او را بازداشت کردند و با خود به اداره اطلاعات ماکو بردند.
او پس از چند ساعت بازجویی آزاد شد اما دنیز، خواهر زینب جلالیان، گفت: «زینب به دلیل بیماری در زندان رنج‌های فراوانی کشید و از مداوای پزشکی محروم بود. نیروهای امنیتی به او اعلام کرده بودند که در صورت قبول همکاری، تحت مداوا قرار می‌گیرد و از حق مرخصی نیز برخوردار خواهد شد.» این گزارش می‌افزاید که زینب جلالیان علاوه بر محروم بودن از حق مرخصی، با وجود ابتلا به آسم و بیماری کلیوی از رسیدگی مناسب پزشکی محروم است.
اعتراض سازمان عفو بین‌الملل به وضعیت آرشام رضایی
محروم بودن از خدمات درمانی مناسب درباره اغلب زندانیان سیاسی در ایران صادق است. این مسئله برای برخی زندانیان که بیمارند، وضعیت نگران‌کننده‌ای ایجاد کرده است. یکی از آن‌ها، آرشام رضایی، فعال مدنی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج، است که در اعتراض به در دسترس نبودن دارو و خدمات درمانی مناسب اعتصاب غذا کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل روز دوشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد: «آرشام رضایی، ۳۰ ساله، ماه‌ها بدون دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی مناسب به ناراحتی گوارشی و درد معده مبتلا است و در نهایت در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ مقام‌ها او را به بیمارستان رجایی کرج منتقل کردند. پس از آندوسکوپی مشخص شد که به بیماری فتق هیاتال، هلیکو باکتری (عفونت معده) و زخم اثنی‌عشر مبتلا است. داروهایی که پزشکان برای او تجویز کردند، به دست او نرسید و مقام‌ها از آزادی زودهنگام او خودداری کردند.»
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه خود تاکید کرد که مقام‌های ایران با خودداری از فراهم کردن مراقبت‌های پزشکی مناسب برای آرشام رضایی درد و رنج او را مضاعف کرده و سلامت و زندگی او را بازی گرفته‌اند. این سازمان از جمهوری اسلامی ایران خواست که این فعال مدنی را «فورا» آزاد کنند؛ «زیرا او به دلیل استفاده مسالمت‌آمیز از حقوق خود از جمله آزادی بیان، آزادی تشکل و تجمع زندانی شده است».
آرشام رضایی دی ۱۳۹۷ در تهران دستگیر شد و در اسفند همان سال، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران او را به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «توهین به مقام رهبری» به هشت سال و شش ماه زندان محکوم کرد.