سازمان بسیج کارگری و «اسلامی کردن» فضای کارخانه ها

  گزارش اين هفته برنامه «کارنامه» به سازمان بسيج کارگری اختصاص دارد؛ سازمانی که يکی از زير مجموعه‌های سازمان بسيج مستضعفين به شمار می رود.

سرهنگ عليرضا لايق حقيقی، رييس سازمان بسيج کارگری، در مورد زمان پيدايش اين سازمان گفته است: «سازمان بسيج کارگری از سال ۸۸ آغاز به کار کرد و اين ضرورت مطالبه قشر کارگران برای ارتقای توان در ميدان کار بود.»

البته برخی از ناظران اين دليل را واقعی نمی دانند.

بهروز خباز، فعال کارگری در سوئد، از جمله کسانی است که اعتقاد دارد گسترش اعتراض های صنفی کارگری به ويژه در دو سال گذشته، دليل اصلی راه اندازی سازمان بسيج کارگری بوده است.

او به راديو فردا می‌گويد: «مسئله اعتصابات کارگری در کارخانه های بزرگ به ويژه در مراکز استان ها برجسته شده و اين امر نهادهای امنيتی حکومت ايران را واداشته است تا فکری به حال اين قضيه کنند. آقايان همچنان ذهنيت دهه ۶۰ را می پرورانند و معتقد هستند می‌توانند با شناسايی کارگرانی که به نحوی در سازماندهی اين اعتصابات نقش دارند به مهار  اعتراضات کارگری کمک کرده باشند.»

سخنان آقای خباز با اشاره به اظهارنظرهای مقام های جمهوری اسلامی ايران از جمله آيت الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در مورد آنچه تلاش «دشمن» برای نفوذ بين کارگران ناميده اند، ابراز می‌شود.

در اين ارتباط می توان به يکی از سخنرانی های آيت الله خامنه ای استناد کرد که گفته است: «ايجاد شعار سياسی، به دست گرفتن اهرم سياسی به وسيله کارگر عليه اسلام و عليه نظام اسلامی در برنامه دشمنان اسلام و دشمنان جمهوری اسلامی بود تا امروز.»

در اين حال، رييس سازمان بسيج کارگری در يک سخنرانی از سازماندهی يک ميليون کارگر بسيجی تا پايان برنامه پنجم توسعه در ايران خبر داده و گفته است: «۱۲۰ حوزه و بيش از ۱۴۰۰ پايگاه بسيج کارگری در سطح ايران وجود دارد که تا پايان برنامه پنجم توسعه تعداد آن به ۵۲۰۰ پايگاه افزايش خواهد يافت.»

وی در مورد تعداد اعضای سازمان بسيج کارگری در پايان برنامه پنجم توسعه گفته است: «۲۰۰ هزار نفر از اين اعضا نيروی فعال و يک ميليون و ۸۰۰ هزار نفر نيروی عادی خواهند بود.»

رييس سازمان بسيج کارگری در آستانه روز جهانی کارگر، اين سازمان را با حدود ۳۲۰ هزار عضو بزرگترين تشکل کارگری در جهان دانست.

صادق کارگر، فعال سنديکايی در نروژ، در مورد اظهار نظر رييس سازمان بسيج کارگری به راديو فردا می‌گويد: «اين گفته به اين معنی است که برای اتحاديه‌های کارگری در کارخانه ها مانع ايجاد کرده و بزرگترين نهادهای نظامی را در کارخانه ها ايجاد می‌کنند. اينها می‌خواهند به جای پاسخگويی به حقوق کارگران و به جای رسيدگی و رفع عوامل بازدارنده توليد، به اتکای نيروی بسيج، به همان سياست‌ها و روش‌هايی ادامه دهند که بر سر توليد و کارگر اين همه مصيبت وارد کرده است.»

وی اضافه می کند:« بسيج در کارخانه ها هيچ ضرورتی ندارد و مخل نظم توليد و خلاقيت در واحدهای توليدی است و هزينه‌های زيادی را به توليد تحميل می‌کند که اين هزينه‌ها به ناچار بايد از درآمد کارخانه و از ارزش اضافی که کارگران توليد می‌کنند تامين شود.»

در کنار بحث های مربوط به سابقه تشکيل سازمان بسيج کارگری و تعداد پايگاه ها و اعضای آن، اين موضوع نيز مطرح می شود که هدف از تشکيل اين سازمان در داخل کارخانه ها و واحدهای توليدی چيست؟

سرهنگ عليرضا لايق حقيقی، رييس سازمان بسيج کارگری، به خبرگزاری فارس گفته است: سازمان بسيج کارگری دو نقش دارد، نقش اول اعتماد سازی به محصولات داخلی و نقش دوم ايجاد اطمينان برای سرمايه‌گذاران، ‌کارفرمايان و کارآفرينان است که بدانند در عرصه کار و توليد تنها نيستند.

همچنين به گفته او، هدف سازمان بسيج کارگری کمک به دولت در اسلامی کردن محيط و فضاهای کار و کارگری است.

اما اسلامی کردن محيط و فضای کار واحدهای توليدی چه معنايی می تواند داشته باشد؟

بهروز خباز در پاسخ اين سوال می‌گويد: «اينها به نحوی می‌خواهند از ميان کارگران برای خودشان مزدور تربيت کنند. اين مسئله مرا به ياد دوران فرانکو و موسولينی در ايتاليا و اسپانيا می‌اندازد. اما خوشبختانه کارگران چنين عناصری را در محيط کارشان به شدت منزوی می‌کنند و به رغم فقر و فلاکتی که در زندگی‌شان به وجود آمده دارای عزت نفس بالايی هستند و اکثريت قريب به اتفاق کارگران در مقابل چنين نهادهايی قرار دارند. با اوضاع کشور می‌توان انتظار داشت تعداد محدودی از کارگران عضو اين نهادهای امنيتی بشوند چون همه مانند هم فکر نمی‌کنند و تعداد محدودی هم ممکن است جذب اين نهادها شوند.»

صادق کارگر نيز در اين مورد عقيده دارد: «اين کارها و صحبت‌های آقای لايق کاملا افشاگرانه است و مشخص می‌کند هدف اينها کنترل کارخانه ها، جلوگيری از اعتراضات کارگری و پيشبرد توليد به شکل آمرانه است. به نظر من، اين مسايل نتايج منفی به بار می آورد و اگر هدف اين است که توليد را گسترش دهند با اين اعمال نه تنها به نتيجه نمی‌رسند بلکه اين موضوع برخلاف اهدافی که در نظر گرفته‌اند عمل خواهد کرد.»

منبع:رادیو فردا