روزنامه آلمانی “دی ولت” در شماره روز یک‌شنبه (۳۰ ژانویه/ ۱۰ بهمن) در تحلیلی به قلم کلمنس ورگین، ناآرامی‌های مصر و تاثیر آن بر ایران را بررسی کرده است.
تحلیلگر “دی ولت” می‌نویسد:« خشم در خیابان‌های کشورهای عربی این‌بار متوجه متهمان همیشگی نیست و پرچم‌های اسرائیل و آمریکا نیستند که به آتش کشیده می‌شوند. هدف اعتراضات این‌بار متوجه حکومت‌گران خود است.»
وی می‌افزاید: «با این حال نگا‌ه‌ها بسوی رودخانه نیل با تردید همراه است. غرب هنوز هم انقلاب ایران را فراموش نکرده است. در آن زمان افکار عمومی در کشورهای اروپائی از سقوط شاه استقبال کردند، اما در نهایت ایرانی‌ها نه تنها به دمکراسی دست نیافتند، بلکه یک دیکتاتوری تئوکرات قدرت را بدست گرفت و ایران تبدیل به کشور صادر کننده بی‌ثباتی در منطقه شد. امروز ایرانی‌ها هنوز هم آزاد نیستند. رژیم ایران مهم‌ترین تامین کننده مالی گروه‌های تروریستی است و هدف آن تبدیل شدن به قدرت اتمی و منطقه‌ای است».
غرب و تجربه ایران و الجزایر
ورگین با اشاره به خطاهای آمریکا در گذشته می‌نویسد: « بخصوص آمریکا در شرایط دشواری قرار دارد. جیمی‌کارتر باید در آن زمان نهایتا جوابگوی این اتهامات می‌بود که چرا در پایان دهه هفتاد شاه را رها کرد و دست روحانیون را بازگذاشت. در دهه نود نیز با مشخص شدن پیروزی انتخاباتی اسلامگرایان در الجزایر، آمریکا طرف دیگر را گرفت که نتیجه آن جنگ داخلی با ۱۰۰ هزار کشته بود. نه ایران و نه الجزایر تجربه خوبی برای موضع‌گیری امروز غرب در قبال رویدادهای مصر نیستند».
مفسر “دی ولت” در ادامه می‌افزاید: «درحالی که اروپا سکوت کرده، آمریکا سیاست میانی را در پیش گرفته است. از یک سو آمریکا نمی‌خواهد به‌عنوان کشوری مطرح شود که مهم‌ترین شریکش را در دوران توفانی تنها می‌گذارد. کسی نمی داند، شاید رژیم مصر سقوط نکند و آمریکا مجبور شود با فرعون قاهره به کارش ادامه دهد. از سوی دیگر آمریکائی‌ها نمی خواهند بر سر راه حرکت‌های دمکراسی‌خواهانه قرار گیرند. علاوه بر این این کشور نمی خواهد خشم مردم را در صورت سقوط رژیم متوجه خود کند».
نگاه اسرائیل به رویدادهای مصر
مفسر “دی ولت” با اشار به رابطه اسرائیل و مصر می‌نویسد: «نگاه اسرائیل به رویدادهای مصر از دیگر کشورها منفی‌تر است. برای اسرائیلی‌ها حضور حماس و حزب‌الله در مرزهایشان کافی است. دورنمای این‌که در مصر هم جنبش ضد اسرائیلی و ضد یهودی اخوان المسلمین قدرت را بدست‌گیرد، در اورشلیم زنگ خطر را به صدا درآورده است.»
در ادامه این تفسیر آمده است: «تاکنون همکاری‌های امنیتی مبارک و اسرائیل خوب بوده است، اما اگر قدرتمندان جدید نتوانند همچون مبارک مرز نوار غزه را کنترل کنند، ایران که اکنون نیز در ابعاد وسیع سلاح به غزه قاچاق می‌کند، از چنین شانسی به ساده‌گی نخواهد گذشت. با امکان افزایش تهدید، اسرائیل مجبور به تصرف نوار غزه خواهد شد».
تعادل استراتژیک در منطقه
روزنامه “دی ولت” سپس با پرداختن به اهمیت سقوط رژیم مبارک در برهم خوردن تعادل در منطقه می‌نویسد: «این ترس وجود دارد که یک مصر ضعیف نتواند در مقابل قدرت‌طلبی ملاهای تهران مقاومت کند. اما ارتش مصر در هر یک از دوره‌های گذار در این کشور، نقش مهمی را به‌عنوان عامل قدرت و تامین‌کننده ثبات ایفا کرده است و این‌بار نیز تلاش خواهد کرد از تضعیف مصر جلوگیری کند.»
به نظر مفسر روزنامه “دی ولت”، «در درازمدت دمکراسی برای مصر منفعت بیشتری دارد. تنها با انجام رفرم‌های سیاسی و اقتصادی می‌توان موانع رشد را از سر راه برداشت و ظرفیت‌های نوآوری در کشور را شکوفا ساخت.»
وی ادامه می‌دهد: «در حال حاضر دولت ایران پیروزمندانه حوادث مصر را “جنبش اسلامی علیه دولت‌سکولار و طرفدار غرب” می‌داند. اما هراس اصلی ایران از دمکراتیزه شدن کشورهای عربی است. زیرا آنگاه باید دولت ایران به شهروندان خود، که بصورت سنتی عقیده دارند دارای برتری فرهنگی نسبت به اعراب هستند، توضیح دهد که چرا عرب‌ها از حقوق دمکراتیک بیشتری برخوردار هستند.»