امیر فرشاد ابراهیمی / بخش فارسی ایران بریفینگ

روایتی از جلسه آیتالله خامنهای، هاشمی، میرحسین موسوی، محسن رضایی، خلخالی و سیداحمد خمینی درباره قطعنامه ۵۹۸
اکنون بیش از ربع قرن از پایان جنگ ایران و عراق میگذرد اما همچنان از بخشهای مهم جنگ حرفی زده نمیشود و هنوز با مباحثی که از مدیریت جنگ و یا علل ادامه و تمام شدن آن مربوط است با احتیاط و مرموزانه برخورد میشود و همواره در مطالب و یا مصاحبههایی که در این مورد میباشد ما عبارتهای «راز» و یا «ناگفته» و همچنین «افشاگری» را میبینیم، اکنون جنگ ایران و عراق و نحوه مدیریت و فرماندهی آن تبدیل شده است به یک ابزار و زورآزمایی سیاسی و یا محلی برای تسویه حساب جناحهای سیاسی رایج در ایران! و باز ما همواره در تمامی این بحث و جدلها این فرماندهان و فاتحان را میبینیم و کمتر از ۳۰۰ هزار شهید ایرانی خبری نمیبینیم که از جان و مال خود گذشتند و خود را فدای وطن نمودند در حالیکه هیچ کدامشان نه از معادلات سیاسی سردرمی آوردند و نه برایشان اهمیت داشت و تنها و تنها به حفظ کیان این مرز و بوم میاندیشیدند.
وقتی تاریخ اصیل جنگ را عامدانه افشا نمینمایند و از بیان حقیقت جنگ ایران و عراق سرباز میزنند گاه و بیگاه همراه با حوادث سیاسی روز ایران برشی جعلی آمیخته با دروغهایی کاملاً واضح تحویل جامعه داده میشود، اینجاست که گمان برده میشود که همه این کتمان حقیقت و پرده پوشیها برای بازگویی تاریخی جعلی و مطابق خواسته سیاسی امروز آیت اللههای سیاسی حاکم بر ایران هست.
آیتالله حائری شیرازی بخش بسیار کوچکی از لحظات و شبهای جماران در ایام منتهی به پذیرش قطعنامه و پس از آن را روایت کرده است.
حائری شیرازی در اینجا هم باز در این روایت از نامه ای سخن می گوید که بخشهایی از آن برای ملت خوانده شده اما همچنان کامل آن « جزو اسناد و اسرار» است.
حائری شیرازی در اولین دورهٔ مجلس شورای اسلامی از سوی مردم شیراز به مجلس راه یافت. در نیمههای این دوره با کشتهشدن سید عبدالحسین دستغیب از سوی روحالله خمینی طی حکمی نخست به امامت جمعه و سپس به نمایندگی او در استان فارس انتخاب می شود.
وی در دوره اول و دوم مجلس خبرگان رهبری به نمایندگی از مردم استان فارس به مجلس خبرگان راه یافت و پس از درگذشت روحالله خمینی به عنوان اولین مخالف شورایی شدن رهبری سخنانی را در این مجلس ایراد کرد که در نهایت به انتخاب سید علی خامنهای به رهبری منجر گردید.
اهمیت جایگاه وی البته فراتر از نمایندگی و مناصبش بود ، او یکی از نزدیکان و مشاوران اصلی روح الله خمینی در دهه ۶۰ می باشد ، دهه ای پر از حوادثی که بسیاری از آنها همچنان ناگفته مانده اند.
وی برای دوره پنجم خبرگان (۱۳۹۴) نامزد شد اما در میانه انتخابات کناره گرفت. علت این کنارهگیری به دلیل حمایت نکردن جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از وی عنوان شده بود. فرزند وی (محمدعلی) علت این کنارهگیری را آنچه “به بازی گرفتن حیثیت سیاسی پدرش توسط جامعتین (جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز)” میخواند، عنوان کرده بود
محمدصادق حائری شیرازی ۲۹ آذر ۱۳۹۶ درگذشت و اکنون دو سال پس از فوت وی دفتر وی گوشه هایی از گفته های او را درباره شب منتهی به پذیرش قطعنامه منتشر کرده است.

حائری شیرازی روایتی را از جلسه ۳۶ نفره مسئولان کشور درباره پذیرش قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل برای پایان جنگ تحمیلی با تعریف آنکه قبول قطعنامه امتحان مردم بود. امتحان دوم مردم بود می گوید : ۸ سال امتحان حسینی، یک روز امتحان حسنی. امام در چهره حسینی، ۸ سال گفت «تا آخرین نفر… تا آخرین نفس… تا آخرین منزل… تا آخرین قطره خون.» یک روز یک دفعه اعلام کرد «ما با صدام صلح کردیم. ما قطعنامه را قبول کردیم صلح ما هم تاکتیکی نیست، من گفته بودم آخرین نفر، آخرین نفس، خودم میگویم، مسئولیت آن را هم به عهده میگیرم، این جام کشندهتر از زهر را سر می کشم. من با صدام صلح میکنم.» یعنی من امروز در چهره حسنی هستم.
یادم میآید جلسهای برای قبول قطعنامه به دعوت آقای رئیس جمهور تشکیل شده بود. یک شب مهمان آقای رئیس جمهور، یا جایی دیگر بودیم، ایشان دم در که ایستاده بود، به بعضی افراد میگفتند «شما فردا به دفتر من بیائید.»
ما آن روز رفتیم. یادم میآید آن روز ۳۶ نفر را شمردیم. آقای موسوی نخست وزیر بود با چند تا از وزرای شاخص ایشان، آقای محسن رضائی، فرمانده ارتش، چند نفر دیگر از نیروهای نظامی، آقای هاشمی رفسنجانی، آقای خلخالی، آقای محمدی گلپایگانی، چند تا از آقایان نمایندگان، مجموعاً ۳۶ نفر بودند. آقای هاشمی اداره کننده جلسه بود آقای خامنهای هم ساکت بود. حاج احمد آقا آمد و روی صندلی نشست و آن پیام تاریخی امام را که هنوز خوانده نشده و الان هم جزء اسناد و اسرار است خواند.
حائری شیرازی علت اسرار بودن این نامه را اینگونه بیان می کند : «چون در آن جا اشاره به نامه یکی از سرداران کرده که این سردار میگوید، آن سردار میگوید)
حائری می گوید در آخر هم یکی از سرداران نوشته بود : «ما حاضریم حسینی بجنگیم تا شهید بشویم.» که امام گفته بودند این هم تعارف است.

(اشاره حائری در این بخش باید محسن رضایی باشد چرا که خود رضایی در یک برنامه تلویزیونی اعلام داشتند امام وقتی نامه را خواند گفت این تعارف است پس باید جنگ تمام شود)
حائری ادامه می دهد :آن شب آقای هاشمی خودش هیچ سخنرانی نکرد منتهی جلسه را اداره میکرد و به افراد میگفت هر کس میخواهد صحبت کند حرفهای شما برای ضبط در تاریخ میماند من هم وقتی گرفتم. به آیت الله گیلانی گفتم که میخواهم در رابطه با این مسئله صحبت کنم که امامت دو چهره حسنی و حسینی دارد، مردم آن را امتحان میکنند. گفت «خدا به دل تو انداخته، خوب است صحبت کن.» من وقت گرفتم و صحبت کردم. گفتم «اینکه ما ۸ سال در خدمت امام جنگیدیم وضع آن مشخص نیست که بر اساس غیرت ملی این کار را کردیم و یا بر اساس اطاعات از امامت، اگر ما وقتی امام صلح کند باید صلح کنیم، علامت ایاک نعبدیم، ما تا الان امتحان یک بعد اطاعات را دادیم و آن بعد قیام است. به ما گفتند الحسن و الحسین امامان قوم او ما بر قاما، با امام قیام کردیم اینها را نمیشود فهمید که مربوط به اطاعت است و مربوط به آن حالت قهری است که در وجود ما هست و میخواهیم نسبت به متجاوز پاسخ بدهیم.
حالا اگر از باب اطاعت بخواهد باشد حالا امام اگر این را اعلام میکند، اگر امت با او در این امتحان هم آمد، هم چهره حسنی اطاعت، امامت و هم چهره حسینی را نمره آوردیم و درست میشود هم برای امام و هم برای امت نمره خیز بزرگی بود.
اکنون با توضیحات حائری شیرازی مشخص می شود پیام روح الله خمینی درباره پذیرش قطعنامه ۵۹۸ پیش از اعلام قطعنامه و حتی پیش از کشتار حجاج ایرانی در مکه نوشته شده بود اما اینکه مسئولان جمهوری اسلامی چرا پس از پذیرش قطعنامه آن را منتشر و اعلام نمی کنند هم جزیی از اسرار جنگ است پذیرش قطعنامه در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ اعلام می شود اما پیام روح الله خمینی ۲ روز بعد و قطعا با اضافه کردن چند بخش به آن درباره کشتار حجاج در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ از سیمای جمهوری اسلامی پخش می گردد ، پیامی که بصورت ناقص پخش شده و معلوم نیست چرا باید هنوز به گفته حائری شیرازی جزو اسناد و اسرار جمهوری اسلامی باشد؟
در همین رابطه بخوانید :
امروز سالگرد قطعنامه ۵۹۸ هست !
چرا ایران قطعنامه ۵۹۸ را با تاخیر پذیرفت ؟