ونتسل میشالسکی، نماینده این سازمان مردم‌نهاد در آلمان، نیز روز ۱۱ تیرماه در توئیتی نوشت که وزارت خارجه آلمان باید از جمهوری اسلامی ایران بخواهد هر چه سریع‌تر آقای شارمهد را آزاد کند.
پیش از این، سازمان عفو بین‌الملل هشدار داده بود که جمشید شارمهد با خطر اعدام روبه‌روست.
گزارش‌ها حاکی است که آقای شارمهد از بیماری‌های زمینه‌ای نظیر دیابت و ناراحتی قلبی و همچنین بیماری پارکینسون رنج می‌برد و روزانه به مصرف دارو نیاز دارد. این در حالی است که هیچ اطلاعی درباره دسترسی این زندانی به دارو و رسیدگی‌های پزشکی در دست نیست و خانواده‌اش به‌شدت نگران وضعیت جسمانی او به‌ویژه در شرایط بحران شیوع ویروس کرونا هستند.
غزاله شارمهد، فرزند جمشید شارمهد، خردادماه گذشته در گفت‌وگو با بخش فارسی صدای آمریکا گفت که پس از گذشت حدود ده ماه از ربوده شدن پدرش توسط حکومت ایران، از محل بازداشت و وضعیت او اطلاعی ندارد.
به گفته خانم شارمهد، اجازه دسترسی به پرونده آقای شارمهد به وکیل انتخابی خانواده داده نشده و دادستان پرونده، وکیلی را معرفی کرده و گفته است تنها او می‌تواند به پرونده دسترسی داشته باشد.
اوایل خردادماه، خانم شارمهد در توییتی نوشته بود که وکیل تسخیری برای کمک به پرونده پدرش، درخواست ۲۵۰ هزار دلار پول کرده است.
خبر ربوده شدن آقای شارمهد در دوبی و انتقال او به تهران توسط ماموران حکومت ایران روز ۱۱ مردادماه ۱۳۹۹ منتشر شد. مقامات جمهوری اسلامی ایران آقای شارمهد را به مشارکت در عملیات بمب‌گذاری در حسینیه‌ای در شیراز متهم کرده‌اند.
مقامات جمهوری اسلامی بارها شهروندان دوتابعیتی ایرانی و نیز شهروندان خارجی را به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «جاسوسی» بازداشت کرده و در مواردی آن‌ها را در مذاکره با کشورهای غربی به عنوان اهرم فشار به‌کار گرفته‌اند.