فعالين حقوق بشر و دمكراسي در ايران : غلامرضا خسروی سوادجانی زنداني سياسي، حكم اعدام دريافت كرده است.
زندگي نامه مختصر اين زنداني:
وي، فرزند قلی، متولد 24/4/44 آبادان – متأهل و دارای یک فرزند پسر 15 ساله، متخصص عملیات جوشکاری و نصب تجهیزات صنعتی، ساکن اصفهان براي اولين بار در مرداد 60 در شهر کازرون دستگیر شد و با تحمل 5 سال حبس در زندان‌های سپاه پاسداران کازرون و عادل آباد شیراز، در سال 65 آزاد گرديد.
وي مجددا در آبان ماه سال 87 در رفسنجان محاکمه و به سه سال حبس قطعی و سه سال حبس تعلیقی محکوم شد که به دلیل افشاگری در جلسه محاکمه علیه اعمال ضد انسانی وزارت اطلاعات مورد غضب واقع شده و مجدداً به سلول‌های انفرادی منتقل و حکم صادره با فشار و اعمال نفوذ آنها مورد اعتراض دادستان رفسنجان قرار گرفت – البته در خارج از زمان و موعد قانونی و بعد از بیش از 30 روز – که پرونده به دادگاه تجدیدنظر کرمان ارسال گردید و سه سال تعلیق نیز به حبس قطعی تبدیل شد.
در همین زمان با وجود اینکه مدت یک سال تمام در سلول‌های انفرادی زندان وزارت اطلاعات کرمان بود شکایتی دیگر علیه او در تهران از طرف وزارت دفاع اقامه گردید و با تبانی و از طریق مجاری غیرقانونی توسط دادستان متخلف و جنایتکار وقت (سعید مرتضوی و دادیار شعبه یک امنیت، حیدری‌فرد) پرونده به تهران کشانده شد و وی نیز در بازداشتگاه بد نام و مخفی 64 متعلق به حفاظت اطلاعات وزارت دفاع در سلول‌های انفرادی به مدت 9 ماه نگهداری شده و مجدداً تحت بازجویی‌های طاقت‌فرسا و طولانی مدت قرار گرفت.
هرچند بازجویی از خانواده و همسر و فشارهای روحی و روانی و ایجاد رعب و وحشت در میان آنها و سوء استفاده از صحبت‌های آنان علیه خسروی، بازجویی‌های تکراری و اتهامات دروغین و جعلی جاسوسی برای اسرائیل نهایتاً راه به جایی نبرد ولی پس از 4 ماه بازجویی بدون تفهیم اتهام، اتهام محاربه عنوان شده و در تاریخ 8/9/88 محاکمه توسط قاضی پیرعباسی انجام و رای به عدم صلاحیت دادگاه داده شد. اما باز هم نفوذ اطلاعات پرونده را به دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی رژیم فرستاد و رای به نفع دستگاه اطلاعات صادر شد و دادگاه قبلی را مجبور به محاکمه دانست.
سری دوم محاکمه طی سال‌های 88 و 89 منجر به صدور حکم اعدام در آذر ماه 89 گردید که با گرفتن نقص توسط دیوان عالی رژیم به همان شعبه 26 عودت داده شد. این روند همچنان ادامه داشت و بعد از چند ماه سرگردانی سپس محاکمه سری سوم آغاز شد که آن هم بعد از یک سال در آذر ماه 90 منجر به صدور مجدد حکم اعدام توسط قاضی پیرعباسی گردید.
قابل ذکر است که در تمام این مدت غلامرضا خسروی در سلول‌های انفرادی بند 240 زندان اوین نگهداری می‌شد (20 ماه)، با اعمال محدودیت‌های شدید از سوی دادگاه، ممنوعیت ملاقات ( 2 ملاقات در سال)، نداشتن حق تلفن، هواخوری بسیار محدود و …
در این پرونده از آنجایی که برای صدور حکم اعدام مدارک لازم وجود نداشت در دادگاه به مسائل مربوط به سال‌های 60 تا 65 متوسل شدند که فقط براساس گزارش وزارت اطلاعات بوده و بابت آنها طی این ایام بازجویی هم صورت نگرفته بود.
لازم به ذکر است غلامرضا خسروی به دلیل عدم همکاری با وزارت اطلاعات در زمینه مصاحبه تلویزیونی و یا نوشتن نامه و اعترافاتی علیه مجاهدین خلق، مدت 40 ماه در سلول‌های انفرادی نگهداری شد.