خانواده های زندانیان سیاسی مجازات می شوند

شنبه, ۲۷ شهریور, ۱۳۸۹

چکیده : برای ملاقات با احمد نه ساعت راه را باید بروی تا به زندان گنبد کاووس برسی . اما فاطمه باغچه غازی، مادر احمد بعید می داند که توان آن را داشته باشد که هر هفته بتواند برای ملاقات به انجا برود . چرا که حتی از نظر اقتصادی هم توان رفتن به گنبد را ندارد. خانواده کریمی از نظر اقتصادی در فقر شدید به سر می برند ،آنچنان که وقتی از زندان با آنها تماس می گیرند که 60 هزار تومان به عنوان هزینه سفر برای فرزندشان واریز کنند تنها می توانند سی هزار تومان را با قرض فراهم و برای او واریز کنند.

کلمه: سه هفته از تبعید احمد کریمی ،زندانی سیاسی حوادث انتخابات به زندان گنبد کاووس می گذرد و مادر پیر این زندانی سیاسی ۳۱ ساله که از دوری فرزندش بی تاب است؛ می گوید در این جریان هدف ، تنها مجازات زندانیان سیاسی نیست بلکه خانواده های این زندانیان هم به مراتب بیشتر مجازات می شوند و این دور از انصاف است .

برای ملاقات با احمد نه ساعت راه را باید بروی تا به زندان گنبد کاووس برسی . اما فاطمه باغچه غازی، مادر احمد بعید می داند که توان آن را داشته باشد که هر هفته بتواند برای ملاقات به انجا برود . چرا که حتی از نظر اقتصادی هم توان رفتن به گنبد را ندارد. خانواده کریمی از نظر اقتصادی در فقر شدید به سر می برند ،آنچنان که وقتی از زندان با آنها تماس می گیرند که ۶۰ هزار تومان به عنوان هزینه سفر برای فرزندشان واریز کنند تنها می توانند سی هزار تومان را با قرض فراهم و برای او واریز کنند.

احمد کریمی، زندانی سیاسی که به اعدام محکوم شده بود در دادگاه تجدید نظر ، محکومیتش به ۱۵ سال حبس توام با تبعید به گنبد کاووس تقلیل یافت. اما خانواده کریمی انتظار نداشتند که این حکم اجرا شود .

خبرنگار کلمه ،گفت و گویی با مادر احمد کریمی انجام داده است :

چگونه از تبعید پسرتان به شهرستان گنبد کاووس خبردار شدید؟

سه هفته پیش ، احمد به خواهرش زنگ زد و گفت که می خواهند او را به گنبد کاووس تبعید کنند و به ۶۰ هزار تومان پول نیاز دارد که ما باید زودتر به حسابش واریز کنیم. ما هر چه به سربازی که تلفنش را در اختیار احمد گذاشته بود، اصرار کردیم ک صبر کنند تا ما بیاییم احمد را ببینیم فایده ای نداشت. بعدازظهر جمعه احمد از گنبد کاووس به ما زنگ زد که به زندان آن شهرستان رسیده است.

۶۰ هزار تومان پول برای چه بود؟

این پول کرایه ماشین و خورد و خوراک احمد برای بین راه بوده . فکر کنید زندانی را با پول خودش به تبعید می برند و این خیلی خنده دار است که کرایه ماشین را خود زندانی باید بدهد. هر چند ما هم نتوانستیم این پول را فراهم کنیم و تنها ۳۰ هزار تومان توانستیم به حسابش واریز کنیم.

گفته می شود همه وسایل احمد را در زندان اوین ضبط کرده اند. آیا این درست است؟

بله. پسرم را تنها با یک دست لباسی که بر تنش بود به گنبد تبعید کردند و بقیه وسایلش را به او ندادند .

از وقتی که احمد به گنبد تبعید شده ،آیا تماسی با شما داشته است؟

بله. او می تواند هر روز عصر به ما تلفن بزند . منتهی حال احمد بسیار بد است. او به سرماخوردگی شدید مبتلا شده و اصلا صدایش در نمی آید. تغییر آب و هوا و دلتنگی پسرم را به این روز انداخته است.

آیا از این اوضاع گلایه ای هم می کند؟

احمد ، هیچ وقت در زندگی اش گلایه نمی کرد . حتی موقعی که در اوین بود همیشه سعی می کرد خودش را خندان وشاد نشان بدهد و به ما اطمینان خاطر می داد که حالش خوب است . اما برای اولین بار دیدم که بغض احمد ترکید و گریه کرد. چه انتظاری دارید از یک مادری که این صحنه را می بیند؟ من هم از زمان تبعید پسرم مریض شده ام. شب ها خوابم نمی برد و سرم آنقدر درد می گیرد که هر لحظه احساس می کنم می خواهد منفجر شود. شش ماه است ملاقات حضوری با پسرم نداشتم و بدون بغل کردنش و بدون دیدنش او را به گنبد تبعید کردند . آخر گناه پسرم چیست؟ حتی به فرض اینکه او گناهی مرتکب شده باشد اما چرا اینقدر خانواده ها را عذاب می دهند؟ خانواده ها دیگر چه گناهی کرده اند؟

زمان ملاقات با پسرتان چه روزهایی است و از اسلام شهر در جنوب تهران تا گنبد کاووس را چگونه می خواهید بروید؟

دوشنبه ها وقت ملاقات است . واقعا هنوز نمی دانم که چطور می توانم دوری پسرم را تحمل کنم. اخر زندان ، زندان است و چه فرقی می کند اوین باشد یا گنبد . پس چرا پسر مرا به راه دوری مثل گنبد تبعید کرده اند؟ از اسلام شهر تا آنجا نه ساعت راه است و هزینه رفت و آمدش هم بسیار گران است و نمی توانم هر هفته به ملاقات پسرم بروم . می خواستم بروم آنجا زندگی کنم تا نزدیک احمد باشم . اما شهر غریب است و من پیرزن چگونه می توان تک و تنها زندگی کنم؟

اتهام فرزندتان چیست؟

پسرم سه سال پیش سفری غیرقانونی به کردستان عراق داشت و چند ماهی هم آنجا بود .وقتی بازگشت چند هفته ای وزارت اطلاعات از او بازجویی کرد و در آخر به او گفتند تو از نظر ما مشکلی نداری و می توانی بروی دنبال زندگی ات.پسرم دوباره به همان کار نجاری اش مشغول شد که با اتفاقات انتخابات دوباره بازداشتش کردند که ما خیلی تعجب کردیم و تحت فشار از او اعترافات خلاف واقع در دادگاه تلویزیونی گرفتند .به او گفته بودند اگر به چیزهایی که ما به تو می گوییم اعتراف کنی آزادت می کنیم و پسرم تحت فشار به مسائلی اعتراف کرد که اصلا واقعیت نداشت.اتهام پسرم محاربه از طریق ارتباط با گروههای غیرقانونی است اما اصلا واقعیت ندارد