مهم ترین بحث در درون حاکمیت جمهوری اسلامی، نه سفر “آقا” به کرمانشاه و دستآوردهای آن و یا دعوای مجلس و احمدی نژاد و یا حتی چاره جوئی برای یافتن راه حلی انتخابات ریاست جمهوری را لغو و مجلس رئیس جمهور انتخاب کند، بلکه خطری است که بالای سر بانک مرکزی و نفت ایران پرپر می زند.
اما با سرعت در حال رایزنی برای اعلام تحریم بانک مرکزی ایران است و ماجرای ترور سفیر عربستان در امریکا و دیگر اخبار مرتبط با آن بهانه این تحریم. تمام قرائن حاکی از رسیدن به مرحله قطعی اعلام این تحریم است. تحریمی که با تحریم نفت ایران تکمیل خواهد شد و از هم اکنون با عربستان سعودی برای پائین آوردن قیمت نفت و افزایش تولید آن به تفاهم رسیده اند. آنها که با استناد به سیاست جنگی و اتمی جمهوری اسلامی این دو تحریم را تدارک دیده اند، نتیجه بزرگتری از آن می خواهند بگیرند و آن رسیدن نارضائی مردم به نقطه انفجاری است. دراین صورت حمله نظامی و به زانو در آوردن قدرت نظامی جمهوری اسلامی، اجرای نقشه بزرگ تقسیم ایران به سه تا چهار کشور را فراهم می کند.
این فشرده همه بحث هائی است جریان دارد و اغلب سعی می کنند آن را با حاشیه پردازی های گمراه کننده توام سازند. حتی اگر در مرحله نخست نفت ایران را تحریم نکنند نیز، با تحریم بانک مرکزی ایران، عملا نفت ایران سرنوشتی را پیدا می کند که با سرنوشت ناشی از تحریم تفاوت چندانی ندارد. ارز ناشی از فروش نفت به بانک مرکزی واریز می‌شود و سپس از این بانک، ارز به بانک های دیگر داده می شود. بانک هائی که کانون های مالی واردات به کشور و تجارت اند. کشوری که تا بن دندان به واردات وابسته است.