این در حالی است که خانواده وی باید مسیر طولانی دوازده ساعته را از اشنویه آذربایجان تا تهران فقط برای بیست و پنج دقیقه ملاقات کابینی طی کنند که این موضوع مشکلاتی را برای آنها فراهم کرده است.
رحمان ابراهیم زاده پدر بهنام با بیان اینکه یکماه است که نتوانستیم به ملاقات بهنام برویم، به “جرس” می گوید: ” بهنام در بند 350 نگهداری می شود و ملاقاتهایمان کابینی است. ما در اشنویه آذربایجان ساکن هستیم و دوازده ساعت تا تهران با ماشین راه است و هر دوشنبه امکان آمدن به تهران و ملاقات بهنام را نداریم. این مسیر طولانی برای مادر و همسر و فرزندش خیلی “سخت” است اما سعی می کنیم ماهی دو و سه بار به ملاقاتش بیاییم. خوب چکار کنیم مجبور هستیم. الان بهنام پانزده ماه است که در زندان است و هنوز حکمش قطعی نشده است.”
بهنام ابراهیم زاده از سوی شعبه 15 دادگاه انقلاب به 20 سال حبس تعزیری محکوم شد. پرونده او ابتدا به دادگاه تجدید نظر و سپس به دیوان عالی کشور ارجاع داده شد که هر دو ارگان حکم صادره را “غیر” عادلانه خواندند. ولی در مورد تبرئه او هیچ اقدامی نکردند و پرونده را مجددا به شعبۀ 28 دادگاه انقلاب برای محاکمه ارجاع دادند که این حکم به پنج سال کاهش یافت. اما بدنبال اعتراض وکلا و این فعال کارگری هنوز این حکم قطعی نشده است.
پدر این فعال کارگری در خصوص حکم صادره برای فرزندش می افزاید: “از شعبه 15 دادگاه انقلاب به اتهام تبلیغ علیه نظام برای او 20 سال حکم زندان صادر کردند اما بعد این حکم را عادلانه نداستند و به یک شعبه دیگر دادگاه ارجاع دادند و به 5 سال حبس کاهش داده شد. البته این حکم قطعی نیست و بهنام و وکلا درخواست تجدید نظر دادند و حالا منتظر برگزاری دادگاه تجدید نظر هستیم. وکلا هم که کار خودشان را می کنند اما آنها هم خیلی وقت است نتوانستند موکل خودشان را ببینند. حرف من فقط این است بهنام که کاری نکرده او فقط از کودکان و کارگران دفاع کرده و او را به این جرم زندان انداخته اند. به او ظلم کردند، به ما ظلم کردند اما خوب دستمان به جایی بند نیست کاری نمی توانیم انجام دهیم.”
وی با ابراز ناراحتی از عدم برگزاری دادگاه تجدید نظر می گوید: “هنوز تاریخ برگزاری دادگاه تجدید نظر مشخص نیست و چون حکمش قطعی نشده به او مرخصی نمی دهند اما پیگیری هایمان برای ملاقات حضوری تاکنون بی نتیجه مانده است و جوابی نداده اند. البته وعده دادند که می دهند اما ندادند. خوب این شرایط خیلی برای ما سخت است. فرزند بهنام امسال وارد سال دوم راهنمایی می شود و ندیدن پدرش خیلی براش سخت است حالا مدرسه ها هم که باز شود نمی تواند دوشنبه به ملاقات پدرش برود و “خیلی” ناراحت است. زندانیان بند 350 هم حق تماس تلفن ندارند و الان هم که برای ملاقات این مسیر طولانی را برای 25 دقیقه طی می کنیم ملاقات حضوری نمی دهند واز پشت شیشه باید بهنام را ببینیم، سخت نیست؟”