ایران بریفینگ – سپاه پاسداران با آزادی عمل تام خود از سوی حکومت جمهوری اسلامی و از طریق نفوذ سیاسی- نظامی و رانت خواری، بر اقتصاد ایران سایه افکنده و بهای این قدرت یابی را با «استثمار» کارگران و از جان و مال مردم پرداخت می کند.
ورود گسترده این ارگان نظامی با حضور شرکت های بزرگ و کوچک وابسته به آن در اقتصاد کشور در طی این سال ها، موجب ورشکستی و خارج سازی شرکت های غیر، از عرصه اقتصادی گردیده و بحران بیکاری در کشور را تشدید کرده است. “قرار گاه خاتم الانبیاء” و دیگر شرکت های اقماری وابسته به سپاه، به بهانه عمران و محرومیت زدایی از کشور، بر پروژه های بزرگ نفتی، گازی، سدسازی و غیره چنگ انداخته و علاوه بر کسب درآمدهای کلان از قراردادهای بزرگ و بدون تشریفات قانونی،حق و حقوق نیروی انسانی شاغل در این پروژه ها را نیز به شیوه ای «استثمار گرایانه» چپاول می کنند.
عدم پرداخت و یا پرداخت حقوق با ماه ها تأخیر، از مهم ترین مشکلات کارگرانی است که با حداقل مزد در خدمت «مافیای اقتصادی» ایران هستند. اعتصاب های مداوم کارگران پارس جنوبی تحت اختیار قرارگاه خاتم الانبیاء، اعتصاب کارگران کارخانه “واگن پارس” که سهام دار اصلی آن قرارگاه “خاتم الاوصیاء” است و اعتصاب کارگران شرکت “صدرا” که سهام دار اصلی آن نیز سپاه پاسداران می باشد، از بارزترین اعتراضات کارگری نسبت به رویه غیرانسانی و غیرقانونی در بکار گیری کارگران در سالهای اخیر است که کارفرمایان گماشته شده از سوی سپاه پاسداران در پیش گرفته اند.
استخدام کارگران به شرط استثمار توسط قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه پاسداران
استخدام کارگران به صورت «قراردادی» و یا «پیمانکاری» با حداقل دستمزد و مزایا، گنجانیدن شروط غیر انسانی در متون قرارداد، خارج سازی کارگران از پوشش قوانین سراسری کار ، لحاظ کردن عدم حق هر گونه اعتراض و اعتصاب و ممنوعیت تشکیل گروه و تشکل های صنفی در شروط استخدام، از غیرانسانی ترین مجازات های پیش بینی شده توسط کارفرمایان سپاه پاسداران در مقابله با کارگرانی است که اغلب در شرایط بسیار نامناسب محیطی، بهداشتی و ایمنی، ناچار به کسب درآمد بوده و با معضل عدم دریافت به موقع دستمزد خود روبرو هستند.
هر چند این اقدامات مغایر با قوانین اشتغال نیروی انسانی و همچنین اصول قانون اساسی است اما برای سپاه ،حربه مناسبی در جهت مهار هر گونه اعتراضات به شمار می آید که بوسیله آن علاوه بر پایمال نمودن حق اعتصاب به عنوان اساسی ترین حقوق صنفی کارگران، موجبات کنترل و سرکوب مطالبات و اعتراضات اقشار مختلف جامعه ایران را در جهت استراتژی های غیر انسانی اش فراهم می آورد.قرارگاه خاتم الانبیاء با ایجاد این قانون های ساختگی و جبرگرایانه، مجازات معترضان را «اخراج» بدون «تسویه حساب» و «پرداخت مزد» تعیین کرده است و کارگران به دلیل ترس از بیکار شدن و عدم توانایی مقابله با کارفرمایان، ناچار به سکوت اختیار کردن و تحمل وضعیت نامطلوب کاری و فشار های عمیق روحی و روانی ناشی از عدم احساس امنیت شغلی می باشند.
دستمزدهای ناچیز این کارگران در حالی پرداخت نمی گردد که این کارگران در بخش هایی فعالیت دارند که منبع عظیم درآمد در کشور می باشند. به گزارش خبرگزاری مهر، «ارزش محصولات گازی تولید شده در پالایشگاههای پارس جنوبی در طول 13 سال گذشته تاکنون حدود 340 میلیارد دلار بوده است» اما کارگران شاغل در این پالایشگاه بی نصیب و محروم، به شکل استثمارگونه و با حقوق ناچیز به استخدام درآمده و به رغم کار در شرایط سخت و طاقت فرسای محیطی و آب و هوایی، از دریافت همان دستمزد اندک هم عاجز مانده اند.